Beni dikenli aşk bahçelerinin
Umutsuz yarınlarına terk ettin sen.
Ve yağmurlar yağdırdın üzerime
Beni hiç sevmedin mi sen?

Korkma benden!
Ne yarınlarına çıkarım
Ne telefonlarına
Benden korkma!
Ben hiç yokmuşçasına beklerim
Sokak köşelerinde.
Gözünün gördüğü hiç bir yerde olmam
Korkma!

Senden kopacağım artık
Sensizliğin rıhtımında
Dalgalarıyla boğuşacağım yalnızlığımın
Sensiz yaşayacağım bu koskoca alemde
Bir daha hayal edilemeyecek aşkının
Umuduyla kavrulacağım.

Senden beni alacağım
Benden seni söküp aldığın gibi
Yerime yaşanmamış mutluluklar bırakacağım.
Hatırlamayacaksın bile gözlerimi
Ne yağmurlarımda ıslanacak
Ne de güneşimle ısınacaksın
Söz veriyorum hayatından çıkacağım
Ağlatmayacağım artık seni

Benden artık korkma!
Ben kaybolacağım
O kahverengi derinliklerinde gözlerinin
Yaşamaksa eğer bu yaşayacağım
Gün 24 saat ve ben hep uzaklarda kalacağım
Sabırsızca toprağa düşmek isteyen ilk cemre misali,
Sensizliğin kuytusunda azaplar içinde ölümü bekleyeceğim.

Hiç bir şey yerini tutamayacak inan bana
Ve ben hep bunun ezikliğiyle yaşayacağım.
Seni sevdiğim için özür dilerim
Yaşattığım acılar ve gözyaşları için
Ama bir kez daha olsaydı yine severdim

Şimdi gitmeliyim artık
Beni bekleyen tatmadığım hüzünler var
Yazılmamış şiirler
Anımsanacak güzel hatıralarımız var

Sana kimler dokunacak
Kimler öpecek düşünmek bile istemiyorum
Beni en çok yaralayan bu zaten

Umarım mutlu olursun
Sana söylemek istediğim son bir şey var
Seni daima sevdim bunu sakın unutma


ERTUĞRUL BAYAM

 
 
Ağla Gözlerim Ağla
Duvarlar bir ejderha sanki,üzerime geliyor 
Daralıyor odam git gide nefesim tükeniyor 
Bir koyu yalnızlık kokusu sarıyor yatağımı 
Ellerim üşüyor,tenim üşüyor.kalbim üşüyor 

Açıp penceremi baksam diyorum sokağa 
Bir ağaç,Bir bina önümü kesiyor 
Çırpınıyorum bu karanlıklarda 
Ne kimseler duyuyor sesimi,ne görüyor 

İçimde yazamadığım,yaşayamadığım aşklarım 
Bir şiir misali aklımda dolaşıyor 
Korkuyorum her mevsim böyle çaresiz kalbim 
Bir solgun yaprak gibi savruluyor 

12,03,2006 

Ağlamak bir çocuktan farksız, 
tesellisiz gözyaşlarım 
Ağla gözlerim ağla 
sevgi duvarların ardında kaldı
 
Ertuğrul Bayam

Annemi Ağlar Buldum
Bir akşam eve geldiğimde 
Annemi ağlar buldum 
Elektrik sobasını yakmış 
Isınmaya çalışıyordu soğuk odada 

İlgisizlikten şikâyetçiydi 
Yüreğimi kopardılar sanki 
Nefret ettim herkesten bir anda 

Bir akşam annemi ağlar buldum 
Bir akşam bin akşamı sildi attı 
O insanlardan soğudum 

Çevirdim başımı çıktım sokağa 
Haykırabildiğim kadar haykırdım 
Bir akşam bende annem gibi 
Ağladım, ağladım doya doya
 
Ertuğrul Bayam


Aşk Neydi Sadakat Neydi?
Sen sustun 
Ben sustum 
Biz sustuk 

Memnundum hayatımdan 
İzlemek yaşamaktı seni 
İzlemek bir ömür, 
Karın doyurabilirdi güzelliğini 

Sen gittin 
Ben bittim 
Biz kalmadı bir zerre 

Memnundun hayatından 
Bu yüzden olmalı ki 
Hiç bakmadın arkana 
Ben bir saniye bile ayrı kalamazdım 
Bu yüzden kalakaldım 
Hep beklediğim 
Bana koşarak geldiğin 
Sokaktan kaybolurken. 

Sen kimdin 
Ben kimdim 
Biz kimdik 
Unuttum şimdi 

16,03,2007 
Aşk neydi 
Sadakat neydi 
Şimdi başkalarının koynunda 
Hatırlamıyoruz bile
 
Ertuğrul Bayam

 
 
Ben Hiç Mutlu Şarkı Duymadım Ki
rüzgar 
yine şarkısını söylüyor 
hiç bilmediğim nakaratıyla penceremde 
her gece 
bıkmadan ağlıyor aynadaki suretim 
ıslanıyor odaları yalnızlığımın 


kaçıp gitmeyi ne çok istedim 
kimselerin beni bulamayacağı 
kendimin bile bilmediği şehirlere 

belki 
bir ömür geçerdi seninle 
her sabah yüzüne bakıp 
en sevdiğin halimi takınıp 
günaydın derdim 
belki sonu olmayan bir yolda 
her an düşeceğim bir uçurumda yürürken 
seni kaybetmenin korkusuyla 
elini tutup 
yüzündeki o mutlululuk belirtisini görebilirdim 


oysa 
yarım kalır her şey hayatta 
bir bütün gibi görünse de aşk 
aslında parçalanmış bir mutluluktur sadece 
her an seni gözlerimin için de kaybeder 
küçük bir çocuk gibi 
dönüp bakmadan arkasına 
koşarak senden uzaklaşabilirim 

seni 
avuçlarımda 
sevip sarabilirim 
mutluluk şiirleri yazıp 
olmadı diye yırtabilirim 

sen beni sevebilir misin? 
her yaktığım siğaranın dumanı gibi 
içine yalnızlığımı çekebilir misin? 

yazdığım her şiir ağlatır beni 
belki de ben ağlamayı seçtim 
her aşk biraz yalnızlık 
her yalnızlıkta bir tutam hüzün 
şarkılarda kalır bazen 
mutluluğun resmi 
ama ben hiç mutlu şarkı duymadım ki 

sen mutluluk şarkım olabilir misin? 

seni dinleyebilirim 
yorgun düştüğüm gece yarıları 
gözüme düşen uykuya aldırmadan 
soğuk suyla ıslatıp yüzümü 
saatlerce 
gün doğana kadar bel ki 
seni dinleyebilirim 

ama sen 
ben sustuğumda 
gözlerime bakıp 
anlayabilir misin söylediklerimi? 

biter her şey bir gün 
taze bir acı kalır geri 
annem gibi 
babam gibi 
bugün ben 
yarın sen 
ölümün soğuk karanlığında kalır aşkımız 
aşkımız yaptıklarımızın hesabını verebilir mi? 
peki ya 
öldüğünde içimdeki sevimli çocuk 
ölüme hesap sorulabilir mi? 

söyle canım 
aşkımız topraktan 
kendi başına filizlenip 
çıkabilir mi? 


25,06,2008 
ellerim ellerine hasret 
dudaklarımda yarım bir türkü 
ben sana gelmek isterken 
ayaklarım sensizliğe yürüdü
 
Ertuğrul Bayam